رحیم بنی اسد آزاد: نمی‌دانم این روزها گذارتان به «پارک نشاط» افتاده و از خیابان اطراف آن‌جا رد شده‌اید؟ من که بارها از آن خیابان گذشته‌ام و پارک که دیده‌ام، حرص خورده و با حسرت آه کشیده‌ام. نمی‌دانم می‌دانید یا نه؛ ولی حتما دیده‌اید شهرداری کرمان مدتی است طرحی را در قالب سامان‌دهی و بهسازی پارک‌های شهر شروع کرده و پارک نشاط هم گویا قرار است بهسازی شود و برای همین، بخشی از آن، با لودر صاف، و سنگفرش شده است. در نگاه اول همه می‌گویند چه خوب! شهرداری بعد از سال‌ها به فکر بهسازی پارک‌ها افتاده است؛ چیزی که در حد رویا بوده و پارک‌ها سال‌ها به حال خود رها بودند، انگار دیده شده‌اند. اما کیست که نداند پارک نشاط برای ما دهه ۶۰ یا ۷۰ حتی قبل و بعد از آن، کلی خاطره ساخته است. در زمانه‌ای که پارک‌های کرمان محدود بود، پارک نشاط با آن درختان سر به فلک کشیده و فضای خاص‌اش، خودنمایی می‌کرد و اگر نگوییم همه، بیشتر کرمانی‌ها از آن خاطره دارند و پارکی نوستالوژیک است. هم‌نسلان من در این پارک بازی کرده‌اند و خودم از دوره کودکی‌ام تصاویر زیبایی از این پارک در خاطرم هست. حالا هم هر زمان از آن‌جا رد می‌شوم پرتاب می‌شوم به کودکی و آن حس و حال‌های قشنگ بازی و بستنی خوردن در پارک نشاط؛ که مدت‌هاست دیگر رنگ خود را باخته اسنت. دل‌خوشی‌ام دیدن این فضا و رفتن به آن دوران بود، اما الان شهرداری بخش ابتدایی پارک را خراب کرده و با سنگفرش یک‌دست موزاییک، آن را به اصطلاح بازسازی کرده است، همه آن خاطرات را در سنگ و موزاییک دفن کرده و دیگر دیدن و به یاد آوردن خاطره‌ای باقی نمانده؛ من با بهسازی مخالف نیستم، خیلی هم خوب است، اما آیا همه را باید یک شکل انجام داد؟ آیا لازم است کل فضای سمت ابتدایی از خیابان فردوسی را صاف کرد و از نو موزاییک کرد؟ نمی‌دانم چه علاقه‌ای به سنگفرش یک دست کل فضا در شهرداری کرمان وجود دارد که در همه‌جا تکرار می‌شود. شاید چون راحت است؛ نمی‌دانم. باز جای شکرش باقی است که درختان را نگه داشته‌اند که اگر قطع می‌شد من یکی تعجب نمی‌کردم! این چه طرح و ایده‌ای است که همه جا تکرار می‌شود، بهتر نیست بازسازی و بهسازی و هرچه اسمش را می‌گذارید متناسب با فضا و محیط باشد؟ اگر قصدتان ساختن است؛ آیا لازم بود آن صندلی‌های خاطره‌انگیز با میزهای گرد سیمانی که سالمندان نشسته بر آن‌ها رنگ و روح خاصی به فضا می‌داد را از میان برداشت؟ نمی‌شد با رنگ یا همان سیمان نو کرد؟ باور کنید آن محیط زیبا بود و من عکاس را سر شوق می‌آورد. بارها سوژه‌هایم را برای عکاسی به پارک نشاط می‌بردم و این زیبایی برای همه بود؛ با کمی درایت می‌شد هم بهسازی کرد و هم فضا را نابود نکرد. اما شما ساده‌ترین راه را انتخاب کردید؛ پارک نشاط با همین فضای بالا و پایین، پستوها، حوض وسط پارک، و با همین پاتوق‌ها و بازی‌های سالمندان و تنیس‌اش زیباست. چه قرارهای عاشقانه که در همین صندلی‌های سیمانی با میزهای گرد گذاشته شده که می‌تواند خاطرات را زنده کند؛ پارک با همین‌ها زیباست. اما شما همه را خراب کردید! کم در این سال‌ها در کرمان فضاهای خاطره انگیز و زیبا خراب نکردید که اگر بگویم سر به فلک می‌کشد. این بقایای خاطرات کرمان را بگذارید. حالا که می‌گویید نیتتان خیر است دیگر ویران نکنید! بخشی از پارک را صاف کردید، بقیه پارک را رها کنید، آن فضاهای پله‌ای، راهروها، طاق، حوض، صندلی‌های سیمانی و میزهای گرد، همه را از بین نبرید. هرچند بخشی از پارک را بهسازی و بقیه را رها کردن اشتباه است، اما ما باید با اشتباه‌های شما هم معامله کنیم. شما اشتباه کنید و ما بگذریم تا چیزی برایمان بماند. گوشه‌ای، فضایی یا ریسمانی که به آن چنگ بزنیم و لحظه‌ای ما را به حظ بصری برساند و یادمان بیاورد چه داشته‌ایم. یادمان نمی‌رود شما همین راهروهای اطراف پارک را برای خیابان خراب کردید و پارک را ناقص و به حال خود رها کردید. دست از سر پارک نشاط بردارید؛ ما قبول داریم شما به فکر پارک‌ها هستید؛ تیشه به ریشه خاطرات ما نزنید.
نظر خود را بنویسید