گروه فرهنگ‌وهنر: مظفر طاهری از عکاسان پیشکسوت در کرمان، با نام هنری عکاس‌باشی در پی بی‌مهری جمعی از عکاسان در جریان افتتاحیۀ نهمین هفتۀ فیلم و عکس کرمان، زبان به انتقاد گشود و اعلام کرد که برای همیشه از عکاسی کرمان خداحافظی می‌کند.
در دومین روز از برگزاری این رویداد فرهنگی که از 14 بهمن‌ماه شروع به‌کار کرده است، طاهری این تصمیم خود را در ادامة نشست یکی از کارگاه‌های آموزشی علنی کرد.
او با یادآوری اینکه سال آینده پنجاهمین سالی است که او عکاسی می‌کند و در تمام این نیم قرن، هرجا که نامی و یادی از کرمان بوده سعی کرده در آنجا به‌عنوان عکاس حضور داشته باشد، اذعان کرد که پس از این همه سال کوشش، وقتی از سرآمدان هنری کرمان نسبت به یکی از اعضای خانوادۀ هنری خود بی‌مهری سر می‌زند نباید انتظار داشت که کرمان پیشرفت کند.
سیدمحمدعلی گلاب‌زاده، احمد یوسف‌زاده× رضا شمسی و حامد حسینخانی از جمله افراد حاضر در این جلسه بودند که پس از شنیدن سخنان عکاس‌باشی، ضمن اینکه رنجش او را تایید کردند، از این عکاس پیشکسوت خواستند تا عرصۀ فرهنگ و هنر کرمان را ترک نکند.
شرح کامل این رنجش و ماجرا را در ادامه می‌خوانید.
به گزارش استقامت، مظفر طاهری عصر دوشنبه 15 مهرماه در این نشست که در تالار فرهنگ‌وهنر کرمان برگزار شد، گفت: «ابتدا از آقای میرحبیبی تشکر می‌کنم که بسیار زحمت کشیدند تا مراسم افتتاحیۀ این رویداد به‌خوبی برگزار شود».
وی سپس اظهار کرد: «بنده از سال 54 عکاسی را شروع کردم و قصد داشتم سال آینده و همزمان با پنجاهمین سال شروع عکاسی‌ام خیلی کارها در کرمان انجام دهم. برای اینکه خودم را بیش‌تر معرفی کنم بگویم که بنده 15 سال در دانشگاه کرمان، چند سال در دانشگاه بین‌المللی قزوین و چند سال هم به‌عنوان استادیار دانشگاه بین‌المللی سوره تدریس کرده‌ام. مدرک درجۀ یک هنری دارم. سال 68 اولین نمایشگاه انفرادی کرمان را با 100 عکس در موزه هنرهای معاصر صنعتی برگزار کردم و دو دوره برگزیدۀ بخش حرفه‌ای انجمن سینمای جوان بودم؛ پس این حق را دارم که این حرف‌ها را بگویم».
وی افزود: «در جریان مراسم افتتاحیۀ نهمین هفتۀ فیلم و عکس کرمان متوجه شدم کرمان هیچ‌وقت پیشرفت نمی‌کند؛ نه فقط در زمینۀ عکاسی که در چیزهای بالاتر از عکاسی».
او ادامه داد: «من عاشق کرمانی‌ها هستم. ممکن نیست در تهران برنامه‌ای با موضوع کرمان و دربارۀ کرمان و کرمانی‌ها باشد و شرکت نکنم و تقریبا همه مرا را با این خصلت می‌شناسند، ولی تصمیم گرفتم امروز روز خداحافظی من از کرمان باشد و اعلام می‌کنم که از این به بعد، در نشست‌های عکاسی به هیچ‌وجه مرا نخواهید دید».
وی دربارۀ دلیل رنجش خود توضیح داد: «به‌عنوان یک عکاس دیروز اتفاق خیلی بدی را تجربه کردم. من در تهران جمع 200 نفره‌ای از هنرمندان پیشکسوت با درجۀ یک هنری را جمع می‌کنم و از آن‌ها عکس دسته‌جمعی می‌گیرم. دیروز به عکاسان حاضر در سالن گفتم آقای میرحبیبی بسیار زحمت کشیده، بیایید یک عکس دسته‌جمعی از این رویداد ثبت کنیم اما عده‌ای مثل مجسمه فقط مرا نگاه کردند».
طاهری اظهار کرد: «از عکاسان خواستم دو قدم از آن‌طرف سالن به این طرف بیایند تا یک عکس دسته‌جمعی داشته باشیم. نخواستم از تهران بیایند، نخواستم از رابر بیایند، از این جمع تقریبا 200 نفره خواستم چند قدم آن‌طرف‌تر بیایند تا عکس دسته‌جمعی از آن‌ها بگیرم. فقط 10 نفر جلو آمدند. من کاری به گذشتۀ عکاسی‌ام ندارم اما این سوال را دارم: این‌قدر عکاسان باید بی‌عاطفه باشند که فقط بایستند و به من که چنین تقاضای ساده‌ای از آن‌ها داشتم نگاه کنند؟».
وی افزود: «من سراغ‌شان رفتم اما طوری رفتار کردند که انگار دارم از آن‌ها گدایی می‌کنم».
این عکاس پیشکسوت ادامه داد: «همیشه سعی کرده‌ام ارتباط خوبی با دوستان داشته باشم اما دیروز متوجه شدم کرمان پیشرفت نمی‌کند، چون یک نمونه از رفتار سمبل‌های کرمان را دیدم».
او سپس با بیان اینکه کرمانی‌ها فقط چارچوب خود را می‌بینند، گفت: «من در انجمن میراث‌فرهنگی تهران عضو هستم. می‌خواستیم هیات مدیره انتخاب کنیم. به من گفتند چون ممکن است اعضای جلسه کم باشد شما نمایندۀ کرمانی‌ها باش. ما یک کرمانی در انجمن میراث‌فرهنگی تهران نداشتیم. این تبختر برای چیست؟!».
طاهری اضافه کرد: «بنده 13 سال است که در تهران هستم و کرمان را رها نکردم».
او این اظهارات را گفت و سپس اعلام کرد که پس از این اتفاق، برای همیشه از دنیای عکاسی کرمان خداحافظی می‌کند.
پس از این اما، سیدمحمدعلی گلاب‌زاده ـ پژوهشگر تاریخ و مدیر مرکز کرمان‌شناسی خطاب به عکاس‌باشی گفت: «خواهش می‌کنم از این تصمیم صرف‌نظر کنید».
او سپس یادآور شد: «اگر قرار باشد به خاطر رنجشی که به شما حق می‌دهم، صحنۀ فرهنگ و هنر کرمان را ترک کنید و اگر قرار بود به‌خاطر این رنجش‌ها کسانی که زندگی و جان و هستی خود را بر سر مسائل فرهنگی و هنری کرمان گذاشتند این‌طور عمل کنند از زمان ابوعبدالله عیسی ماهانی در قرن سوم، چهارم هجری تا خواجو و اوحدالدین و عماد فقیه کرمانی و استاد صنعتی هیچ‌‌کدام در عرصۀ هنر ظاهر نمی‌شدند و کسانی هم که امروز دارند تلاش می‌کنند همه قبای خود را بر تن کرده و می‌رفتند».
گلاب‌زاده افزود: «با همۀ دلبستگی که به شما دارم این حق را به شما می‌دهم که برنجید اما خواهش می‌کنم از این تصمیم صرف‌نظر کنید».
احمد یوسف‌زاده ـ داستان‌نویس و روزنامه‌نگار نیز گفت: «زنده‌یاد آقای افضلی‌پور بنیان گذار دانشگاه در کرمان 500 هکتار زمین خرید و سند آن را به نام مردم کرمان زد اما مورد بی‌مهری قرار گرفت. آقای افضلی‌پور هنگام ساخت دانشگاه خواست وارد دانشگاه شود عده‌ای این اجازه را به ایشان ندادند. ایشان هم عصبانی شد و به فرودگاه رفت و چون پرواز نبود، یکی، دو روز در فرودگاه ماند و با اولین پرواز به تهران رفت، اما باز برگشت و دانشگاه را تکمیل کرد». او سپس از طاهری خواست تا از این تصمیم خود صرف‌نظر کند.
حامد حسینخانی ـ شاعر و استاد دانشگاه نیز خطاب به عکاس‌باشی اظهار کرد: «شما جزو سرمایه‌های کرمان هستید. عکاسی کرمان هویت شماست و هویت شما عکاسی کرمان است. مگر این‌ها را می‌توان از هم جدا کرد؟».
او با بیان اینکه بسیاری از بزرگان چنین خاطرات تلخی مثل شما را دارند، افزود: «برخی از کسانی که جلوی دوربین نیامدند ممکن است عمدا و غرض‌ورزانه و از سر بی‌مهری نیامده باشند، اما شما به این خاطر از عکاسی کرمان جدا نشوید».
رضا شمسی ـ شاعر و روزنامه‌نگار نیز گفت: «چیزی که در این جلسه آزارم داد این است که انگار هیچ‌کس درد دل ایشان را نشنید و همه این بی‌مهری را به نوعی تایید می‌کنیم و صدای هنرمندان و بزرگانی که دل‌شکسته می‌شوند را نمی‌شنویم و طوری عمل می‌کنیم که انگار همه پذیرفته‌ایم چنین چیزی هست».
او افزود: «ایشان نباید قهر کند و من هم می‌خواهم که همچنان با کرمان باشند ولی فکر می‌کنم خوب است همۀ ما به‌جای اینکه مثل پدران‌مان همه چیز را بپذیریم، مقداری انتقاد هم از رفتارهای فرهنگی و اجتماعی‌ای که منجر به چنین رنجش‌هایی می‌شود داشته باشیم».
مظفر طاهری اما پس از این اظهارات اعلام کرد که قصد ندارد از این تصمیم خود صرف‌نظر کند. باید منتظر ماند و دید جامعۀ فرهنگی و هنری کرمان طی روزهای آتی چگونه دل سردِ عکاس پیشکسوت را مجدد به کار برای کرمان گرم می‌کنند.
نظر خود را بنویسید