گروه جامعه: مراسم بزرگداشت روز معمار و دومین دورۀ جایزۀ معماری مهندس محسن میرحیدر، معمار ساختمان‌های دانشگاه شهید باهنر کرمان، سوم اردیبهشت‌ماه در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار و از دانشجویان برتر معماری تقدیر شد.
«جایزۀ معماری میرحیدر» از محل اهدای دو باب منزل از سوی مرحوم بانو مینو رجبی‌نیا، همسر مرحوم میرحیدر، به بنیاد عام‌المنفعه خیّرین دانشگاه شهید باهنر کرمان، به دانشجویان برتر رشتۀ معماری اهدا می‌شود.
به گزارش استقامت، رئیس دانشگاه باهنر کرمان در این مراسم گفت: «مراسم اهدای جوایز علمی در دانشگاه، علاوه بر تجلیل از برترین‌های علمی، آموزشی و پژوهشی معمولا پاسداشت و یاد‌بودی است از خدمات بزرگان و مفاخری که برای پیشرفت علمی و یا انجام خدمات ارزشمند به جامعه تلاش‌های فراوان انجام داده‌اند».
دکتر حسین اکبری‌فرد با اشاره به کار بزرگ مهندس افضلی‌پور برای احداث دانشگاه در کرمان، افزود: «اگر چه نام مهندس افضلی‌پور به‌‌واسطۀ نیت پاک و اهدای همۀ دارایی‌اش برای احداث دانشگاه در کرمان بلندآوازه شده است اما در کنار نام ایشان، نام‌های بزرگ دیگری نیز همواره مطرح و ماندگار است».
وی با بیان اینکه افضلی‌پور برای احداث دانشگاه در کرمان بهترین‌ها را انتخاب می‌کرد، ادامه داد: «مهندس افضلی‌پور با بررسی‌های فراوان، مهندسان مشاور پیرراز را برای طراحی و نظارت بر پروژه انتخاب کرد و استقبال مهندس یوسف شریعت‌زاده و بعدها مهندس سیدمحسن میرحیدر از اندیشۀ بلند افضلی‌پور برایش دلگرم‌کننده بود».
اکبری‌فرد خاطرنشان کرد: «همراهی و حضور مداوم مهندس میرحیدر به‌عنوان ستون خیمۀ پیرراز، برای افضلی‌پور بسیار اطمینان‌آفرین و امیدبخش بود».
ردّ دستان میرحیدر را تا سال‌ها بر بناهای این مرزوبوم می‌توان دید
وی یادآور شد: «شادروان مهندس سیدمحسن میرحیدر مردی جدی، متین و درستکار بود که رد دستان توانمندش را تا سال‌های متمادی بر بناهای رفیع این مرزوبوم ازجمله دانشگاه باهنر می‌توان دید».
رئیس دانشگاه باهنر کرمان بیان کرد: «مهندس میرحیدر در کنار فعالیت‌های حرفه‌ای در زمینۀ معماری، همواره پیگیر انجام فعالیت‌های خیرخواهانه ازجمله همراهی با همسرش سرکار خانم رجبی‌نیا در حمایت از ناشنوایان و تکمیل ساختمان کانون ناشنوایان نیز بود».
وی ادامه داد: «بعد از فوت روانشاد مهندس میرحیدر (۱۵ شهریورماه ۱۴۰۰) دانشگاه شهید باهنر کرمان این افتخار را داشت تا در مراسم شانزدهمین دورۀ اهدای جایزۀ افضلی‌پور با اهدای جایزۀ کارآفرین برتر به روانشاد مهندس سیدمحسن میرحیدر از ۵۰ سال خدمات ارزندۀ ایشان تجلیل کند و همسر فرهیخته ایشان نیز علی‌رغم بیماری، رنج سفر را تحمل کردند و به کرمان و دانشگاه آمدند».
اکبری‌فرد گفت: «بانو رجبی‌نیا بر اساس مهر مادرانه‌شان نسبت به دانشجویان این دانشگاه اعلام کردند که مایل هستند همۀ دارایی خود را به دانشگاه شهید باهنر کرمان اهدا کنند تا از این طریق زمینۀ پیشرفت آموزشی و تشویق دانشجویان برتر رشته معماری فراهم شود و علاوه بر آن، قصد دارند همۀ یادبودها، جوایز، مدارک دانشگاهی، تقدیرنامه‌ها و سوابق کاری مهندس میرحیدر را نیز به دانشگاه اهدا کنند تا انگیزه‌ای برای دانشجویان جوان و تلاش برای دستیابی به موفقیت‌های بیشتر در آینده باشد».
وی یادآور شد: «هیات رئیسه دانشگاه نیز با استقبال از این ایدۀ سخاوتمندانه تصمیم گرفتند با توجه به جایگاه رفیع مهندس میرحیدر در معماری معاصر ایران و پاسداشت نیم‌قرن تلاش مؤثر و انجام خدمات ارزندۀ ایشان به جامعۀ مهندسی، سه پیشنهاد را پیگیری و اجرا کنند».
رئیس دانشگاه باهنر کرمان توضیح داد: «نخست اینکه به‌منظور نگهداری یادبودهای مهندس میرحیدر و آشنایی علاقه‌مندان با آثار و سوابق کاری این معمار برجسته، موزۀ دائمی مهندس میرحیدر را در جوار کتابخانه دانشکده هنر و معماری صبا ایجاد و راه‌اندازی کند و دوم اینکه جایزۀ معماری میرحیدر را نیز به مجموعۀ جوایز علمی دانشگاه اضافه کند. بنابراین مقرر شد برای این جایزه، هیئت امنایی مشخص و آیین‌نامۀ مربوطه تدوین شود تا جایزۀ معماری میرحیدر به‌صورت سالانه، در سه مقطع تحصیلی (کاردانی، کارشناسی و کارشناسی‌ارشد) به دانشجویان برتر رشتۀ معماری که واجد شرایط آیین‌نامه هستند، اهدا شود». وی ادامه داد: «سومین تصمیم نیز این بود که زندگی‌نامۀ مهندس میرحیدر و همسرشان بانو رجبی‌نیا که از خیرین و فعالان حوزۀ ناشنوایان نیز بوده‌اند در قالب کتابی منتشر شود».
یاد مهندس میرحیدر و بانو رجبی‌نیا ماندگار شد
اکبری‌فرد گفت: «چهاردهم شهریورماه ۱۴۰۱، مقارن با نخستین سالگرد وفات مهندس میرحیدر، بانو رجبی‌نیا با حضور در دفترخانۀ ثبت اسناد رسمی، منزل مسکونی‌شان در تهران و یک باب آپارتمان در کرمان را به‌منظور حمایت از اهدای جایزۀ معماری میرحیدر به بنیاد عام‌المنفعه خیرین دانشگاه شهید باهنر کرمان اهدا کردند و خوشبختانه خردادماه سال ۱۴۰۲ طی مراسم باشکوهی، نخستین دورۀ اهدای این جایزه با حضور سرکار خانم رجبی‌نیا در دانشگاه برگزار شد».
وی توضیح داد: «موزه روانشاد مهندس میرحیدر نیز ۱۲ آذرماه ۱۴۰۲ افتتاح شد و بانو رجبی‌نیا از طریق فضای مجازی شاهد اجرای آئین افتتاح این موزه بودند».
اکبری‌فرد افزود: «به همت جمعی از همکاران دانشگاه، کتاب زندگی‌نامۀ این عزیزان هم تدوین و نسخۀ اولیه توسط خانم رجبی‌نیا مورد تأیید قرار گرفت که امیدواریم پس از اخذ مجوز انتشار، به‌زودی شاهد رونمایی از این کتاب هم باشیم».
وی در پایان خاطرنشان کرد: «در نهایت تأسف ۳۰ دی‌ماه ۱۴۰۲ بانو رجبی‌نیا به دلیل بیماری فوت کردند اما بسیار خوشحالیم که امروز مطابق با نیت و خواست قلبی ایشان، دومین دورۀ اهدای جایزۀ معماری میرحیدر را در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار می‌کنیم و یاد مهندس میرحیدر و بانو رجبی‌نیا همچون نام بلند مهندس افضلی‌پور و بانو فاخره صبا برای همیشه در این دانشگاه ماندگار شده است».
یادگار بانو رجبی‌نیا بزرگ‌منشی و انسان‌دوستی اوست
رئیس پژوهشکده اسلام و ایران نیز در این مراسم با اشاره به شخصیت بانو مینو رجبی‌نیا اظهار کرد: «ایشان به سادگی از هرچه که دوست نمی‌داشتند، می‌گذشتند و غباری از رنج و ناراحتی هرگز بر دلشان نمی‌نشاندند».
دکتر محمدرضا صرفی افزود: «بانو رجبی‌نیا بسیار قدردان در برابر کوچک‌ترین کارهایی بود که برای ایشان انجام می‌شد و این قدرت عظیم روحی را داشتند که از همۀ چیزهای کوچک لذت ببرند». وی با بیان اینکه بزرگ‌منشی ذاتی ایشان بود، گفت: «بانو رجبی‌نیا پیرو انسانیت بود و بزرگترین یادگار و شاهکار افضلی‌پور، صبا، میرحیدر و رجبی‌نیا پی‌افکندن ایثار، اخلاق، انسانیت، بزرگ‌منشی و انسان‌دوستی آن‌ها است».
صرفی با اشاره به مشارکت مهندس میرحیدر در طرح جنوبی حرم مطهر حضرت معصومه (س) و ساماندهی بعضی بناهای این مکان، یادآور شد: «بانو رجبی‌نیا در ارتباط با اشعاری که دور گنبد حرم حضرت معصومه است، می‌گفتند مهندس میرحیدر سروده‌های فتحعلی‌خان صبا از نیاکان بسیار مشهور فاخره صبا را برای حک بر این قسمت انتخاب کرد و به این شکل دانشگاه را به حرم حضرت معصومه پیوند داد».
وی ادامه داد: «مهندس میرحیدر می‌گفتند من کارهای متعددی انجام دادم اما خانۀ اصلی من دانشگاه کرمان است».
رئیس پژوهشکده اسلام و ایران با بیان اینکه خانم رجبی‌نیا هم کارنامۀ بسیار درخشانی دارد و کارهای متعددی انجام دادند که برای هیچ‌کدام مزد نگرفتند، گفت: «ایشان قطعی از عمرشان را صرف کودکان ناشنوا کردند و معتقد بودند گنجینه‌ای پیدا کرده‌اند که از نظر عاطفه، احساس و استعداد فوق‌العاده هستند و با کودکان سالم قابل مقایسه نیستند». وی با بیان اینکه بانو رجبی‌نیا برایناشنوایان کارهای متعددی انجام داده‌اند، افزود: «ایشان 300 کتاب برای ناشنوایان مناسب‌سازی کردند و قدرت تفکر را برای آن‌ها به‌وجود آوردند».
تقدیر از دانشجویان برگزیده
در ادامۀ این مراسم، رئیس بخش معماری با اشاره به فرآیند داوری و نحوۀ انتخاب برگزیدگان دومین دورۀ جایزۀ معماری میرحیدر، گفت: «کلیۀ دانش‌آموختگان معماری که در فاصلۀ اسفندماه سال 1401 تا بهمن‌ماه سال 1402 فارغ‌التحصیل شدند را مورد بررسی قرار دادیم و بعد از آن کاندیداهای مورد نظر به بخش معماری ارجاع داده شدند».
دکتر مصطفی موحدی‌نیا توضیح داد: «جلسۀ بخش معماری با حضور اساتید محترم هیات علمی برگزار شد و با توجه به آیین‌نامه و برنامۀ اجرایی انتخاب منتخبین جایزۀ میرحیدر، سه نفر از دانشکدۀ هنر و معماری صبا و یک نفر از کاردانی زرند به هیات امنای جایزۀ میرحیدر معرفی شدند».
وی ادامه داد: «در آن‌جا رزومۀ این افراد مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت یک دانشجو از دورۀ کارشناسی ارشد معماری، دو نفر از کارشناسی معماری و یک نفر از کاردانی زرند به‌عنوان برگزیدگان دومین دورۀ جایزۀ میرحیدر انتخاب شدند».
موحدی‌نیا خاطرنشان کرد: «ما موفق شدیم در این دوره یک مسابقه نیز برگزار کنیم و موضوع آن را به طراحی لوگو و نشانۀ جایزۀ میرحیدر اختصاص دادیم که 25 طرح به دبیرخانه جایزه رسید اما هیات داوران هیچ‌کدام از طرح‌ها را واجد طرح برتر ندانست و در نهایت سه طرح انتخاب شد تا دانشجویان با نظر هیات داوران آن‌ها را ادامه بدهند و سپس از بین آن‌ها طرح برگزیده انتخاب شود». گفتنی است در پایان این مراسم از دانشجویان برتر رشتۀ معماری در سه مقطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد تجلیل شد.
«عاطفه رئيسی» دانشجوی مقطع كارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه شهید باهنر کرمان، «فاطمه كاظمی» دانشجوی مقطع كارشناسی مهندسی معماری دانشگاه شهید باهنر کرمان، «ريحانه‌سادات احمدی‌موسوی دانشجوی مقطع كارشناسي مهندسی معماری دانشگاه شهید باهنر کرمان و «يوسف هدايتی» دانشجوی مقطع كاردانی مهندسی معماری مجتمع آموزش عالی معدن زرند برگزیدگان دومین دورۀ اهدای جایزۀ معماری میرحیدر بودند.
نظر خود را بنویسید