«ميرحيدر» از معماران موثر در معماري ايران بود

گروه جامعه: به پاس تجليل از نيم‌قرن تلاش موثر شادروان مهندس سيدمحسن ميرحيدر در زمينة معماري و خدمات ارزندة وي به جامعة مهندسي، نخستين دورة جايزة مهندس ميرحيدر در دانشگاه باهنر کرمان با حضور همسر ايشان، جمعي از مسئولان، اساتيد و دانشجويان دانشگاه شهيد باهنر کرمان برگزار شد. مهندس محسن ميرحيدر، از مفاخر معماري ايران، معمار و طراح ساختمان‌هاي دانشگاه شهيد باهنر کرمان بود که شهريورماه سال 1400 درگذشت.

همسر مهندس ميرحيدر، يک سال پس از فوت وي، با حضور در کرمان، بنيان جايزه‌اي را با نام «جايزة معماري مهندس ميرحيدر» پايه‌گذاري و دو منزل مسکوني در تهران و کرمان را براي ايجاد اين جايزه به بنياد عام‌المنفعه خيّرين دانشگاه شهيد باهنر کرمان اهدا کرد.

به گزارش استقامت، رجبي‌نيا نهم خردادماه در مراسم جايزة معماري مهندس ميرحيدر با تقدير از اساتيد، روساي دانشگاه و کساني که در اين جلسه شرکت کردند، گفت: «من خود را لايق اين همه محبت و احساسات نمي‌دانم».

وي ادامه داد: «من کاري نکردم جز اين‌که اين افتخار را داشتم که به کرمان بيايم و در خدمت کرماني‌ها، که مردمي بسيار مهربان و نازنين هستند، باشم».

همسر مرحوم ميرحيدر بيان کرد: «حدود 50 سال محسن در اين دانشگاه کار کرده و تمام اين مدت من از نظر روحي و رواني پشتيبان او بودم. در لحظاتي بسيار لذت بردم و لحظاتي هم بوده که محسن زياد راضي نبوده، که در کار، هميشه اين مساله وجود دارد». وي يادآور شد: «اگر شما دانشجويان اين افتخار را به من بدهيد که بتوانم بگويم فرزندان من در دانشگاه شهيد باهنر مشغول تحصيل هستند، بسيار خوشحال مي‌شوم و براي من يک افتخار بزرگ است».

رجبي‌نيا خاطرنشان کرد: «محسن ميرحيدر يکي از معماران خيلي پرکار و موثر در معماري ايران بود و ما امروز در اين‌جا جمع شده‌ايم که جايزه‌اي را به نام او به بهترين دانشجوي رشتة معماري بدهيم».

وي ادامه داد: «اين جايزه براي تشکر از کسي است که زحمت کشيده، در دانشکده معماري آموخته و تلاش کرده است و اميدواريم که دانشجويان در همة رشته‌ها و خصوصا رشتة معماري، کساني بشوند که بتوانند در رده‌هاي بالا براي سرزمين ايران خدمتگزار باشند و ايراني داشته باشيم که باعث افتخار ما در جهان باشد».

همسر مرحوم ميرحيدر بيان کرد: «بعد از فوت محسن تصميم گرفتم آن‌چه اندوختة من و محسن بود، براي دانشجويان معماري هزينه شود».

وي در پايان با اشاره به فعاليتش در رشتة ناشنوايان، گفت که نوشتة يکي از دانشجويان نيمه‌شنوا که در قم زندگي مي‌کند و هميشه جوياي احوال محسن بوده و در مراسم او نيز شرکت کرده است را مي‌خواند: «او هرگز نمي‌ميرد، او زنده است، با وجود ما که همواره طنين صدايش در گوش‌مان، زمزمة نوايش بر لب‌هايمان و مهر بي‌پايانش در قلب‌هايمان جاري‌ خواهد بود. روحش شاد، نامش جاودان. يادش گرامي».