گروه جامعه: مراسم بزرگداشت روانشاد «دکتر سیدجلال مهدویان» پزشک متخصص، نیکوکار و خوش‌نام کرمانی در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار شد.
زنده‌یاد دکتر مهدویان در نیمۀ دهۀ هفتاد شمسی، هزینۀ احداث مجموعۀ خوابگاهی «آشیانۀ مادر» را برای استفادۀ دانشجویان غیربومی متاهل و شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم‌پزشکی کرمان تامین کرد، و با این اقدام خود، نام نیک خود را در مجموعۀ خیّران دانشگاه شهید باهنر جاودانه کرد.
به گزارش خبرنگار استقامت، دکتر حسین اکبری‌فرد، رئیس دانشگاه شهید باهنر کرمان، عصر سه‌شنبه 21 فروردین‌ماه در مراسم بزرگداشت دکتر مهدویان که با حضور جمعی از اساتید و روسای دانشگاه و همچنین خانوادۀ دکتر مهدویان برگزار شد، با اشارۀ کوتاهی به زندگینامۀ این پزشک نیکوکار، گفت: «دکتر سیدجلال مهدویان متولد سال 1310 در کرمان، پزشک جراح و از خیرین خوابگاه‌ساز دانشگاه و مقیم آمریکا، فرزند مرحوم حاج سیدباقر مهدویان، ملقب به «عمادالواعظین» از روحانیون مشهور کرمان و خانوک بودند. همۀ عموهای ایشان از روحانیون مشهور و جد بزرگ‌شان «آقا سیدمحمد خانوکی» نیز دارای کرامت بوده است».
وی افزود: «ایشان در محله‌ای در خیابان مادر متولد شدند، تحصیلات ابتدایی را در دبستان شاپور واقع درخیابان زریسف گذراندند و به‌عنوان شاگرد اول به دبیرستان جم، می‌روند».
وی ادامه داد: «دکتر مهدویان، در دورۀ شش سالۀ دبیرستان، شاگرد اول هستند که آن دوران مصادف با سال‌های قحطی، جیره‌بندی غذایی ناشی از وقوع جنگ و کمبودهای دارویی و درمانی بود که تحت این شرایط رشتۀ پزشکی را برای ادامه تحصیل انتخاب می‌کنند و در کنکور رشتۀ پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته می‌شوند و پس از ورود به این رشته، برای تامین معاش خود کار می‌کردند و ساعت 6 تا 9 شب در آموزشگاه مشغول تدریس ریاضی بودند. بعد از پایان دورۀ پزشکی عمومی برای ادامۀ تحصیل به آمریکا مهاجرت می‌کنند و شش سال دورۀ جراحی را در آنجا می‌گذرانند و پس از 50 سال سابقۀ درخشان در جراحی، به‌صورت پاره وقت، به اتفاق فرزند ارشدشان آقای دکتر سیدجمال مهدویان که از «دانشگاه مک‌گیل کانادا» با مدرک پزشکی و پس از آن در «دانشگاه میشیگان» با تخصص جراحی فارغ‌التحصیل شده بودند به همکاری در زمینۀ پزشکی ادامه می‌دهند».
رئیس دانشگاه شهید باهنر کرمان با اشاره به چگونگی تصمیم ایشان برای ساخت خوابگاه، توضیح داد: «دکتر مهدویان ماجرای احداث خوابگاه دانشجویی علوم‌پزشکی کرمان را این‌طور روایت می‌کنند که: در یکی از مسافرت‌های سالیانه به کرمان و دیدار با مادر بزرگوارم، «بانو فاطمه مهدویان» که از کرمانی‌های اصیل بودند، دیدم که یک دختر حدود ده ساله، با کتابی در دست، از زیرزمین خانۀ مادرم بیرون آمد و رفت. از مادرم پرسیدم این دختر بچه اینجا چه می‌کند؟ پاسخ دادند: دختری است یتیم و با مادرش در نزدیکی زنگی‌آباد زندگی می‌کند. می‌خواست درس بخواند و جایی برای زندگی در کرمان نداشت. از او خواستم با من زندگی کند. پرسیدم: چگونه می‌شود به این بچه‌ها کمک کنیم؟ مادرم گفت: همین خانه را خوابگاه می‌کنیم. خوشحال شدم و در دانشگاه این مطلب را با دکتر نصیری مطرح کردم. ایشان پیشنهاد داد؛ داخل دانشگاه خوابگاه بسازیم. مادر راضی شد. خانۀ پدری را فروختیم و به همراه پس‌انداز شخصی خودم که در آمریکا داشتم، هزینۀ احداث ساختمان خوابگاه را تامین کردیم و در سال 1376 با حمایت دانشگاه، کمک و همراهی مالی دکتر محمدعلی میرزایی، رئیس اسبق دانشگاه و تشویق ایشان، پروژۀ احداث یک مجموعۀ خوابگاه متاهلی در دانشگاه پزشکی آغاز شد».
وی با بیان این‌که ساخت خوابگاه توسط این پزشک نیکوکار برای استفادۀ دانشجویان متاهل غیربومی انجام شد، افزود: «دکتر مهدویان در زمان وقوع زلزله بم نیز با کمک دوستان و همکارانشان، در قلب بنیاد خیریه‌ای که در آمریکا داشتند، کمک 20 هزار دلاری را به خانواده‌های آسیب‌دیده از زلزله اختصاص دادند».
اکبری‌فرد ادامه داد: «ایشان علاوه بر مشارکت در تامین هزینۀ جوایز مراسم اهدای جایزۀ علمی افضلی‌پور و جایزۀ مادران در دانشگاه شهید باهنر کرمان، مبالغی را هم در اختیار دبیرخانه جایزۀ افضلی‌پور قرار داده‌‌اند».
چتر حمایت دکتر بر سر دانشجویان
احمدی‌نژاد، رئیس دانشگاه علوم‌پزشکی کرمان نیز در این نشست با بیان این‌که استان کرمان به نام کریمان مزین بوده، هست و خواهد بود، گفت: «در دانشگاه علوم‌پزشکی و دانشگاه شهید باهنر به عنوان قلب تپندۀ علم و معرفت در کانون خیّرسازی به اشاعۀ علم می‌پردازیم که حاصل زحمات بزرگ‌مردی همچون مهندس افضلی‌پور و بانو فاخره صبا است و با نیت خیر این بزرگواران، به دنبال جریان خیری که در دانشگاه‌های کرمان ساری و جاری شد، افراد دیگری مانند مرحوم دکتر مهدویان، قدم در این عرصه می‌گذارند و گام بزرگ دیگری در این راه برمی‌دارند».
وی افزود: «سیر زندگی افراد نشان می‌دهد آن‌چه که باقی می‌ماند نام نیک آن‌ها و باقیات‌صالحاتی است که از خود به جای می‌گذارند که آقای دکتر مهدویان هر دوی این گزینه‌ها را دارند و قطعا در زمینۀ طبابت هم جزو اساتید بزرگ دانشگاه‌های آمریکا بودند و در کشور ایران هم به عنوان یک پزشک حاذق و خیّر بزرگ‌مرتبه در بحث سلامت و خیرین خوابگاه‌ساز در دانشگاه مطرح بوده و هستند».
احمدی‌نژاد ادامه داد: «چهرۀ ایشان را ما به‌عنوان یک پدر معنوی در دانشگاه می‌شناسیم. پدری که چتر حمایتش روی سر دانشجویانی قرار گرفت که واقعا نیاز به این حمایت داشتند. دانشجویانی که در خود دانشگاه توانستند از مجموعۀ خوابگاه‌های آقای دکتر استفاده کنند، از آرامش روانی و امکانات بسیار خوبی برخوردار شدند که همۀ این‌ها قطعا در زندگی اخروی آقای دکتر بروز و نمود خواهد داشت».
علاقۀ زایدالوصف دکتر مهدویان به ایران
حجت‌الاسلام والمسلمین صباحی، نماینده مقام معظم رهبری در دانشگاه نیز در این مراسم با اشاره به علاقۀ دکتر مهدویان به ایران، گفت: «برجسته‌ترین ویژگی مرحوم دکتر مهدویان علاقۀ زایدالوصف ایشان به ایران بود. این در گفتار، سمینارها و نشست‌ها به وضوح دیده می‌شد و یک بار از ایشان شندیم که آرزو دارم بچه‌هایم روزی به ایران بیایند و جاهای دیدنی ایران را ببینند».
صباحی با اشاره به چند خاطرۀ دیگر از دکتر مهدویان که نشان‌دهندۀ علاقۀ ایشان به ایران بود، ادامه داد: «این‌ها نمونه‌هایی از عشق و علاقۀ ایشان به ایران است و ما انسان‌های این‌چنینی نیاز داریم، مخصوصا خارج‌نشینانی که می‌خواهند ارتباط خود را با کشور حفظ کنند باید از ایشان الگو بگیرند».
وی همچنین با اشاره به برخی خصوصیات دکتر مهدویان، گفت: «ایشان بسیار خوش‌مجلس، خوش‌خنده، بااخلاق و خوش‌مشرب بود».
صباحی با تشکر از بنیاد خیریه دانشگاه، رئیس دانشگاه باهنر و رئیس دانشگاه علوم‌پزشکی کرمان که به تجلیل از انسان‌های نیکوکار توجه دارند، اظهار کرد: «نظر اسلام، سیرۀ عقلا و دیدگاه روحانیت بر تجلیل از این انسان‌ها است که این کارها خوشبختانه در دانشگاه صورت می‌گیرد و نسبت به زنده نگه‌داشتن نام این افراد بزرگ فعالیت می‌شود».
عضو پزشکان بدون مرز
سیدرضا مهدویان، برادرزادۀ دکتر مهدویان نیز در این مراسم ضمن تشکر از مسئولان دانشگاه برای برگزاری مراسم یادبود، گفت: «ایشان علاقۀ وافری به شهر کرمان و فرهنگ کرمان داشتند و کسانی که با ایشان ارتباط داشتند، می‌دانند که ایشان علیرغم این‌که بیش از 50 سال در خارج از کشور زندگی کرده بودند با لهجۀ سلیس کرمانی و اصطلاحات و عبارات ناب کرمانی صحبت می‌کردند».
وی همچنین با اشاره به اهدای تعدادی از کتب پزشکی دکتر مهدویان به دانشگاه کرمان، توضیح داد: «ایشان در منزل خود در آمریکا، تعدادی کتاب و مجلۀ ارزشمند پزشکی داشتند و در دیدار با بردار بنده گفته بودند خیلی دوست دارم این کتاب‌ها را برای جایی بفرستم که از آن‌ها استفاده کنند و برادر من پیشنهاد می‌دهند کتاب‌ها را برای دانشگاه علوم‌پزشکی کرمان بفرستند. دکتر مهدویان از وجود دانشگاه علوم‌پزشکی در کرمان اطلاع نداشتند و زمانی که مطلع شدند، آدرس دانشگاه را که آن زمان در خیابان مدیریت بود، از ما گرفتند و هر هفته بخشی از این کتب و مجلات را به دانشگاه پست می‌کردند».
مهدویان ادامه داد: «بعد از حدود دو سال که به ایران آمدند، به دانشگاه رفتیم و معاون آن زمان دانشگاه، پس از آن‌که عمو را به ایشان معرفی کردم، برخاستند و اظهار آشنایی کردند. دکتر مهدویان سوال کردند من را از کجا می‌شناسید؟ ایشان ما را به کتابخانه بردند و در بخشی از آنجا، قفسه‌هایی را نشان دادند که روی تابلوی آن درج شده بود «کتب و مجلات اهدایی دکتر مهدویان از آمریکا» و دانشجویان هم در حال استفاده از آن‌ها بودند و آنجا از معدود دفعاتی بود که گریۀ دکتر مهدویان را دیدم».
به گزارش استقامت، در این مراسم همچنین، کلیپی برای معرفی دکتر مهدویان و خدمات وی پخش شد.
نظر خود را بنویسید