اسما پورزنگی‌آبادی
سایت خبری بین‌المللی «دویچه‌وله» هفتۀ گذشته با انتشار گزارشی از بازار مسگری کرمان، ادعاهایی مطرح کرده که محسن اشرف رئیس اتحادیه صنف فرش دستباف، مس و صنایع‌دستی کرمان برخی از آن را نادرست می‌داند.
در بخشی از گزارش دویچه‌وله با تیتر «بازار مسگری کرمان و نوای چکش‌هایی که خاموش می‌شود» آمده است: «...فعالان بازار می‌گویند محصولات چینی به دلیل ارزان‌تر بودن، حتی با وجود کیفیت پایین، جای تولیدات داخلی را گرفته است و برای برخی از مشتری‌ها تشخیص محصول دست مسگران، از نمونۀ چینی آن به یک چالش تبدیل شده است».
در ادامۀ این گزارش آمده است: «این وضعیت، بسیاری از صنایع‌دستی ایران را در آستانۀ نابودی قرار داده است. اما بعضی از کشورها از فرصت‌های به‌دست آمده نهایت استفاده را برده‌اند؛ برای مثال چین بازار مسگری را از آن خود کرده و کشورهایی مثل ترکیه، هند و پاکستان سعی در به دست گرفتن بازار فرش و قالی دارند، بازاری که ایران در گذشته، جایگاهی مهم در آن داشت».
محسن اشرف رئیس اتحادیه صنایع‌دستی کرمان اما به فردای‌کرمان گفت که چین اصلا ظروف مسی تولید نمی‌کند که بخواهد آن را به کرمان صادر کند!
او توضیح داد: «در بازار مسگری کرمان، محصولات کرمان و برخی شهرهای دیگر از جمله اصفهان و زنجان عرضه می‌شود؛ همان‌طور که تولیدات مسگران کرمان در بازار شهرهای دیگر وجود دارد. تنها کالای خارجی که در بازار مسگری وجود دارد، مجسمه‌های برنزی و برنجی تولید هند و پاکستان است که قیمت بالایی هم دارد و تنها در یکی، دو مغازه عرضه می‌شود. ما اما بنا به تاکیدات میراث‌فرهنگی، عرضۀ محصولات خارجی را در بازار تاریخی کرمان ممنوع کرده‌ایم. این مجسمه‌ها مسی نیست؛ ضمن اینکه ظروف آشپزخانه هم نیستند که بگوییم کرمان در گذشته آن را تولید می‌کرده و الان تولید نمی‌کند و نمونۀ خارجی آن به بازار آمده است».
اشرف همچنین خاموشی چکش مسگران کرمان را نادرست دانسته و یادآور شد که در دهۀ هشتاد و پس از آنکه کف بازار سنگفرش شد، دیگر مسگران نتوانستند سِندان‌های خود را در زمین جلوی مغازه‌شان نصب کنند، ضمن اینکه میراث‌فرهنگی در آن سال‌ها، لرزۀ ناشی از ضربات چکش مسگران را برای بنای تاریخی بازار مضر ارزیابی کرده بود و این عوامل باعث شد تا مسگران از بازار به کارگاه‌هایی که در شهر کرمان دارند کوچ کنند.
وی شنبه 7 خردادماه در گفت‌وگو با فردای‌کرمان، با تاکید بر اینکه هیچ ظرف مسی چینی در بازار مسگری کرمان عرضه نمی‌شود، ادامه داد: «نه‌تنها از چین، بلکه از کشورهای دیگر هم در بازار مسگری ظرفی فروخته نمی‌شود و تا جایی که اطلاع دارم، در بازار شهرهای دیگر ایران هم ظروف مسی چینی وجود ندارد».
وی در پاسخ به این پرسش که آیا در بین زیورآلاتی که در بازار مسگری عرضه می‌شود؛ تولیدات چینی وجود ندارد؟ گفت که چنین چیزی تاکنون در بازار عرضه نشده است. شاید احجام کوچکی مثلا در دستبندها یا گردن‌آویزها باشد که از چین وارد شده که ربطی به مسگری ندارد و در خرازی‌ها عرضه می‌شود.
وی در ادامه، در پاسخ به این پرسش که وضعیت مسگری کرمان در حال حاضر چگونه است؟ اظهار کرد: «از زمانی که مس در بورس قرار گرفته، تامین آن برای مسگران بسیار دشوار شده است. قیمت هر تن مس به 9 هزار و 670 دلار رسیده است یعنی برای یک کیلوگرم مس باید حدود 10 دلار پرداخت شود. با نرخ فعلی دلار، هر کیلو مس به 280 تا 300 هزار تومان می‌شود. این، قیمت ورق خام است که پس از اینکه به ظروف و مصنوعات مسی تبدیل شد، به کیلویی 400 هزار تومان هم می‌رسد. همزمان با این شرایط، قدرت خرید مردم هم بسیار کم شده و کسانی که حاضر باشند بابت یک قابلمۀ کوچک مسی 400 هزار تومان بپردازند، انگشت‌شمارند و بیش‌تر ترجیح می‌دهند تا ظروف چینی و تفلون و ... را تهیه کنند که مانند مس نیاز به سفیدگری هم ندارد».
وی ادامه داد: «این وضعیت، بر کار مسگران تاثیر گذاشته و به جایی رسیده که اصفهان و زنجان به فروش اقساطی تولیدات مسی روی آورده‌اند».
وی در پاسخ به این پرسش که چرا نمایندگی فروش مس را در کرمان دایر نمی‌کنید تا به جای بورس، از این مراکز مس تهیه شود؟ اظهار کرد: «راه‌اندازی نمایندگی نیاز به طی مراحل اداری دارد که در کرمان کسی تاکنون نتوانسته نمایندگی بگیرد».
این هنرمند مسگر افزود: «کارخانه مس شهید باهنر که در فاصلۀ کوتاهی از شهر کرمان قرار دارد، فروش کم‌تر از سه تن ندارد که به نرخ امروز، حدود 800، 900 میلیون تومان می‌شود. تصمیم داشتیم به صورت گروهی، این هزینه را تامین و خریداری کنیم اما چون خریدار باید یک نفر باشد و بارنامه به اسم همان یک نفر ثبت می‌شود، پایۀ مالیاتی این فرد به دلیل این حجم خرید بالا می‌رود و همکاران از این اقدام استقبال نکردند».
نظر خود را بنویسید