منصور علیمرادی نویسنده‌ی توانای جنوب کرمان ظرف دو ماه اخیر در دو نوبت به خاطر رمان «اوراد نیمروز» جایزه‌ی شایسته‌ی تقدیر را دریافت کرد.
بار اول در نیمه‌ی دی‌ماه امسال بود که علیمرادی از سوی داوران جایزه‌ی جلال آل‌احمد به خاطر کتاب اوراد نیمروز شایسته‌ی تقدیر دانسته شد.
باردوم به فاصله‌ی کمتر از دو ماه، روز شنبه دوم اسفندماه در سی‌و‌هشتمین دوره‌ی جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، رمان اوراد نیمروز شایسته‌ی تقدیر شناخته شد.
پیشتر در همین باره نوشته‌ام؛ علیمرادی ردپای موفقیت‌هایش را به زیستن و تجربیات جنوبی‌اش نسبت می‌دهد. او مردادماه گذشته در یک برنامه‌ی لایو اینستاگرامی گفته بود: «من از یک فرآیند فرهنگی، تاریخی و اقلیمی می‌آیم و در سرزمین‌های شگفت کرانه‌ی هلیل تجربه‌ی زیست داشته‌ام. این سفرهای خود را به صورت توریستی آغاز نکردم که فقط بروم مواد خامی پیدا کنم برای نوشتن، نه. می‌رفتم تا بافت زندگیِ آن سرزمین‌ها را ثبت کنم. کارِ من ثبت فرهنگ شفاهی مردم بود، بعد از آن دیگر نتوانستم از این گنجینه‌ی ادبی در داستان‌هایم تاثیر نگیرم».
علیمرادی اگرچه با رمان‌های «تاریک ماه»، «شب جاهلان» و «اوراد نیمروز» در سال‌های اخیر به عنوان یک رمان‌نویس حرفه‌ای در سطح ملی صاحب شهرت شده است اما او در شعر، روزنامه‌نگاری و پژوهش فرهنگ عامه نیز توانایی چشمگیر خود را بارها به رخ کشیده است. او نویسنده‌ای است پرکار که با سبک و سیاق ویژه‌ای می‌نویسد.
این موفقیت را به ایشان، کرمانی‌ها و به‌طور ویژه به اهالی فرهنگ و هنر جنوب استان کرمان تبریک می‌گویم.
عکس را اردیبهشت‌ماه سال نود وهفت در تالار وحدت دانشگاه شهید باهنر او گرفته‌ام. آن روز در مراسم جایزه‌ی افضلی‌پور، با تجلیل از علیمرادی به عنوان نویسنده‌ی برتر استان، به ایشان جایزه‌ی هنری ادبی فاخره صبا اهداء شد.
نظر خود را بنویسید